O erro, fonte de aprendizaxe

Queremos compartir con vós unha reflexión.
Buscando información na biblioteca do cole sobre a ampliación que se vai facer no centro, atopamos este libro: "Vida e obra de Xosé María Álvarez Blázquez", da Editorial Galaxia.
Pensamos que nos falaría das obras de construción, pero, cal foi a nosa sorpresa ó ver que só falaba da vida dun señor e dos libros que escribiu!



Na posta en común, entre todos e todas, buscamos unha explicación:

-"¿Acaso o autor do libro quería enganar ós nenos/as de 2º incluíndo a palabra "obra" no título?"

-"É que igual se refire a unha obra de teatro que fixo"
-"Tamén se di obra cando fas poemas"
-"Eu sei que hai palabras que significan varias cousas, chámanse palabras polisémicas"

-"De acordo, moi ben, pero ademais de ser polisémicas, estas dúas palabras teñen algo especial, escríbense coas mesmas letras. Vouvos ensinar outra palabra que vén da lingua que falaban os romanos: homógrafo (homo: igual, grafo: letra), que teñen as mesmas letras:
OBRA (construción) e OBRA (libros que escribiu) "

-"Si, como GATO (animal) e GATO ( para arranxar as rodas do coche)"
-"Eu sei tres!! BANCO (de diñeiro), BANCO (de peixes) e BANCO (de sentarse)"
-"Eu outra, ORCA (animal) e HORCA (de aforcar)"
-"Tamén VACA (animal) e BACA (do coche)

- "Nestes dous últimos casos cambian as letras, falaremos entón de palabras homófonas (mesmo son pero distintas letras)

-"Como vedes, o erro de confundir -obra- (literaria) con -obra- (construción) levounos a aprender algo novo: as palabras homógrafas e homófonas. Os erros, se os aproveitamos, serven para aprender, nunca debemos ter medo nin vergoña de enganarnos. É máis, houbo descubrimentos importantísimos para a Humanidade que se conseguiron a partires dun accidente ou dun erro".

A Serendipia,
a ciencia inesperada

Pois, si, a miúdo os descubrimentos máis significativos, os produtos máis útiles e mesmo os materiais ou inventos máis revolucionarios cócense nas cociñas máis insospeitadas.

Trátase da ciencia inesperada, que sorprende ós seus propios descubridores/as, xorde dun accidente, dun erro, da sorte...pero, está claro que hai que ter a sagacidade para darse de conta.

A mazá caída no chan, fonte de inspiración para a teoría de Newton

Esta mestura tan sorprendente ten un nome algo sorprendente tamén: "serendipia". Un "palabro" non admitido pola Real Academia da Lingua que tivo a súa orixe no conto "The Three Princes of Serendip" e que se refire aos descubrimentos inesperados que se fan grazas á combinación dun accidente e da astucia.
No libro as súas altezas realizaban continuos descubrimentos nas súas viaxes, que en principio non buscaban: por exemplo, un deles descubriu que unha mula cega do ollo dereito percorría ultimamente o mesmo camiño porque a herba estaba máis curta polo lado esquerdo.


Que teñen en común a dinamita, a penicilina e os manuscritos do Mar Morto?

Pois que os tres foron descubertos por accidente e pola sagacidade do observador/a.


Fleming estaba traballando cunhas bacterias chamadas estafilococos dourados e casualmente descubriu que estas eran destruídas por un fungo moi común, o Penicilum Notatum, ou sexa, a penicilina, que salvou moitas vidas desde entón.

Un mozo palestino lanzou unha pedra a unha cova escura, escoitou un son inesperado e deu cos manuscritos do Mar Morto.


Un corte accidental nun dedo levou a Alfred Nobel a descubrir a xelatina explosiva (dinamita).


Así que, sagaces investigadores/as do CEIP A Rúa, valorade os erros como o que realmente son, oportunidades inmellorables para aprender!! :-)